|
کلارآباد دات کام 
|
در عرصه سیاسی ایران سیاستمداران زیادی وجود داشته اند که رفتارهای آنها به نوعی بازتاب دهنده وجود خصیصه های خودشیفتگی و عشق افراطی به خود، در درون آنهاست. این افراد اصرار زیادی به حضور و تأثیرگذاری همه جانبه در عرصه سیاسی دارند و حل مشکلات و پیشرفت را تنها منوط به حضور خود در رأس امور می دانند.
به گزارش سرویس سیاسی عصر امروز تحلیل و تفسیرکنش های سیاسی و اجتماعی را می توان در چارچوب ها و بسترهای گوناگونی مورد کنکاش و بررسی قرار داد و به علت کاوی و چرایی رخ داد ها پرداخت.
بنا بر این گزارش در حالی که بیشتر تحلیل گران تمرکز خود را بر توجه به عوامل ساختاری قرار داده اند و رخ دادهای سیاسی و اجتماعی و تصمیم گیری سیاست مدارن را بروندادی از شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی زمینه ساز آن تصمیم می دانند برخی تحلیل گران با تمرکز بر شاخص های فردی و شخصیتی، به بررسی تأثیر ویژگی شخصیتی و روان شناختی فرد بر تصمیم گیری های سیاسی و اجتماعی می پردازند. خودشیفتگی چیست؟ یکی از مشکلات و ویژگیهای شخصیتی در بین انسانها بویژه ایرانیان پدیده خود شیفتگی است. لغت خود شیفته ترجمه لغت Narcissism (نارسیسیسم) است که از یک افسانه یونانی گرفته شده است. در این افسانه مرد جوانی به نام نارسیوس عاشق عکس خود که در آب افتاده بود شد. این بیماران مرکز دنیای خود بوده، از هر جهت ویژه هستند، افاده‌ای و اسم‌پران بوده و در ذهن خود شخص مشهوری هستند. حس خودپسندی و سزاوار بودن، هرگونه نگرانی درباره نیازها، مشکلات و احساسات دیگران را از ذهن آنان خارج می سازد. آنان متکبر و تحکم آمیز بوده، خود را برتر از دیگران می دانند و از دیگران انتظار احترام و تحسین دارند. هنگامی که خود آنان و جهان اطراف‌شان نمی‌توانند انتظارات غیر‌واقع گرایانه و ناممکن آنان را برآورده سازند، به طور شایع دچار ناامیدی می‌شوند . خودبزرگ بینی (در خیال یا رفتار)، نیاز به مقبولیت، و فقدان حس همدلی به صورت الگویی نافذ و فراگیر که از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد و در زمینه‌های گوناگون به چشم می آید. و اما نمونه‌هایی از خودشیفتگی رهبران سیاسی اما در دنیای سیاسی، نمونه های زیادی از شخصیت های خودشیفته وجود دارد که وجود این خصیصه در آنها خسارت های جبران ناپذیری را نیز در دنیا به بار آورده است؛ هیتلر و استالین نمونه‌هایی از انسان‌های خود شیفته بودند که با همین ویژگی به سوی رهبری جهان پیش می‌رفتند. خودشیفتگان سیاسی در سپهر سیاسی ایران اما در عرصه سیاسی ایران نیز سیاستمداران زیادی وجود داشته اند که رفتارهای آنها به نوعی بازتاب دهنده وجود خصیصه های خودشیفتگی و عشق افراطی به خود، در درون آنهاست. این افراد اصرار زیادی به حضور و تأثیرگذاری همه جانبه در عرصه سیاسی دارند و حل مشکلات و پیشرفت را تنها منوط به حضور خود در رأس امور می دانند. این افراد در دوران بعد از انقلاب و بر پایی جمهوری اسلامی نیز با وجود اینکه در برهه هایی خدماتی ارائه کرده اند اما، به دلیل وجود همین خصیصه به تدریج بر مدار خودشیفتگی قرار گرفته و با نفی دیگران، اصرار به حضور همه جانبه در عرصه های سیاسی و اجتماعی با وجود کهولت سن دارند. ظهور و بروز خودشیفتگی در عرصه سیاسی ایران را به عنوان نمونه می توان در چند محور بیان کرد. کاندیداتوری های پی‌در‌پی این افراد از آن جایی که حل تمام مشکلات را تنها در حضور مستقیم خود در عرصه می دانند، اصرار عجیبی برای حضور در تمامی انتخابات های برگزار شده دارند و به هیچ وجه حاضر به بازنشستگی در این عرصه نیستند. نمونه های این رفتار را می توان در برخی از شخصیت ها مشاهده کرد که با وجود کهولت سن هنوز برای رسیدن به مناصب اجرایی تلاش هایی انجام می دهد و با 13 بار کاندید شدن برای تصدی جایگاههای مختلف، خود را به عنوان رکورددار کاندیداتوری در ایران معرفی کرده است. منطق دموکراسی به شرط چاقو مسئله دیگری که در فتارهای سیاسی این افراد به دلیل همین خودشیفگی ظهور یافته است، منطق دموکراسی به شرط چاقو می باشد. این افراد که به دلیل عشق افراطی به خود، انتظار دارند که مردم نیز در همه حال حامی آنها باشند، در صورت شکست در انتخابات، به زیر میز زده و به جای پذیرش شکست، دستگاههای برگزار کننده انتخابات را زیر سئوال می بردند و اشکالات خود که منجر به عدم اقبال مردم به آنها شده است را به گردن برگزار کنندگان انتخابات انداخته و مدعی تقلب در انتخابات می شوند. این افراد تنها در صورتی نتیجه انتخابات را قبول می کنند که خود یا گزینه مورد نظر آنها از صندوق رأی خارج شود. این مسئله را به کررات در رفتار برخی از سیاست مداران ایرانی مشاهده کرده ایم که در برخی موارد خسارت های جبران ناپذیری را هم برای کشور به بار آوره است. توهین و تحقیر منتقدان اما رفتار دیگری که از برخی سیاستمدارانی که دچار خودشیفتگی هستند مشاهده می شود، توهین و تحقیر منتقدان است. این افراد به دلیل اعتقاد زیادی که به خود و تصمیمات خود دارند حاضر به پذیرش انتقادات منطقی نیستند و در برابر منتقدان از ابزار تحقیر و توهین استفاده می کنند. این افراد در صورت قرار گرفتن در مناصب اجرایی از فعالیت منتقدان جلوگیری به عمل می آورند و تلاش می کنند تا منتقدان را از عرصه خارج کنند. نمونه این رفتار ها می توان در برخی رخ دادهای اخیر از ترسو و بزدل خواندن منتقدین تا تشابه منتقدان به کلاغ در گفتار برخی سیاستمدارن مشاهده کرد که قدرت تحمل انتقاد را ندارند. محمد معتقد لاریجانی [ شنبه 94/11/3 ] [ 10:40 عصر ] [ م.ص ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  ) ) 
امکانات وب  بازدید امروز: 6148 بازدید دیروز: 5991 کل بازدیدها: 5579256 |
